En dan krijg ik een boek dat ik al ken ...

Ontelbare keren heb ik het gelezen, zo vaak. Ik ken het bijna uit mijn hoofd. Dat boek over die man en zijn jeugd. Het boek met de oudroze omslag, met een lichtblauw silhouet van een jongetje. Dat jongetje was ik. Ik ken het boek; want, ik heb het geschreven. En nu ... nu heb ik het áller eerste exemplaar van mijn bundel Onvoltooid Verlangen in mijn handen! Fysiek! Nu is het echt! Ik heb eindelijk mijn eindproduct in mijn handen. Ik kan het bijna niet geloven. Mijn ogen worden vochtig. Ik blader het even vluchtig door. Ik lees kleine stukjes, en vraag mij af: Hoeveel van mijn lezers zouden beseffen, dat er veel meer tekst om de eigenlijke teksten heen staan geschreven? Het is onzichtbare tekst. Míjn tekst. Ongeschreven tekst die, als het ware, de bouwstoffen en ingrediënten waren waaruit mijn geschreven teksten zijn ontstaan. Die teksten zitten in mijn hoofd; mijn gevoelens, mijn herinneringen, mijn verdriet, mijn vreugde ... En nu ... nu staan ze in dit boek. Nu kan iedereen het lezen. Mijn geheimen zijn mijn geheimen niet meer. Ik doe openheid van zaken, letterlijk; ik doe er een boekje over open. En toch vertel ik je niet alles. Sommige dingen blijven bij mij, die mag je niet weten. Doch geef ik veel prijs. Ik hoop dat iemand er iets aan heeft. Misschien help ik iemand op de goede weg, of misschien kan ik delen in jouw verdriet of geluk? Dat zou mooi zijn. Een schrijver die niet gelezen wil worden, is dat een echte schrijver? Misschien is het niet altijd goed wat ik denk en voel, maar ik denk en voel het wel. Denken, voelen, weten, en ik schrijf. Van me afschrijven doe ik nooit, ik zou dat ook niet kunnen; ik schrijf het óp. Bij "afschrijven" zou ik het kwijt moeten zijn; mijn gevoel, verdriet, ellende, passie en dromerig verlangen ... maar ik raak het niet kwijt. Ik ben het nooit kwijt. Nu staat het er, allemaal, zwart op wit, letterlijk! Vaak vragen ze me: "Hoe verzin je je teksten?" Dan zeg ik: "Er staat een schrijfmachine in mijn hart."

Leroy Evers.

leroyevers.nl


Twitter Facebook LinkedIn Volgen


Reacties

Mooi heldere tekst! Met een onderliggende boodschap die ieder die het leest zijn eigen gevoel er in kan herkennen.
Angelique, op 05-11-19
Mooi geschreven! Dank je wel.

En dan krijg ik een boek dat ik al ken ...

Van manuscript naar boek – van de eerste geschreven zin naar het eindproduct.

Oh nee, wat een stomme fout!

En dan krijg ik een boek dat ik al ken ...

Wat moet er op de cover?

Een boek schrijven, hoe doe je dat?